Ta piosenka od 1944 r. jest drugim hymnem polskim. Powstała w czasie działań wojennych II Korpusu Wojska Polskiego pod Monte Cassino i stała się symbolem walk Polaków na wielu frontach Europy. Mówiono, iż stała się odpowiednikiem legionowego “Rozmarynu”. Ma szczególne znaczenie dla tych, którzy towarzyszyli jej narodzinom – żołnierzy II Korpusu. Powstała ona w nocy z 17 na 18 maja 1944 w pobliżu Monte Cassino, kiedy toczyły się ostatnie walki o klasztor i na kilka godzin przed jego zdobyciem. W pobliskim Campobasso, gdzie artyści występowali dla 23 Kompanii Transportowej, zainspirowany prowadzonymi nie opodal walkami Feliks Konarski (sławny Ref-Ren) napisał tekst.Tej nocy też przyjaciel Konarskiego, Alfred Schütz skomponował muzykę. Kompozytor zachwycony wersami, uniesiony toczącą się w pobliżu bitwą, zasiadł do pianina.
„Tak się to wszystko ze mną razem zlepiło, że nie wyobrażałem sobie, że tu może powstać inna melodia” – wspominał później Schütz.
Rano, 18 maja, żołnierze II Korpusu zatknęli na ruinach klasztoru biało-czerwoną flagę. Tego samego dnia w kwaterze generała Andersa w Campobasso, na akademii dla uczczenia zwycięstwa, czerdziestoosobowa orkiestra Alfreda Schütza wykonała po raz pierwszy „Czerwone maki na Monte Cassino”.